KİRLİ FATMASU VE KİRLİ OLMAKTAN ÇOK MUTLU

Önce bir gürültü geldi ve peşinden 'tık tık tık' diye çalındı sınıfımızın kapısı. 'Merhaba biz geldikkk' diye koca bir gürültü ve bir sürü ablalar geldi. Öğretmenimiz hiç şaşırmadı onları gördüğüne. Biz ise tek tek bakıyorduk hepsine. Kimi çok cici elbiseler giyinmiş, kimi dizilerdeki gibi tapuklu ayakkabı, kiminin saçları sarı ve kimi de gözlüklü...

'Hoşgeldiniz, buyrun..' dedi öğretmenimiz ve bi anda sınıfın dört köşesine dağıldılar. İçlerinden bir tanesi konuşmaya başaldı. Bugün bizimle olacaklarını ve bize çeşitli sürprizler getirdiklerini, misafirimiz olduklarını söylediler. Misafire 'Hoşgeldin' denilir. Biraz şaşkın biraz meraklı gözlerle bakarak 'hoşgeldiniz' dedik. İlk sürprizleri olarak yüzlerimizi boyayacaklarını söylediler. 'Ne yüzümüzü mü? Ama nasıl olur? Sokakta biraz kirlense yüzüm annem süpürgeyle yapıştırır 2 tane popoma,  'Koş hemen yıka o ellerini yüzünü, ne kirli çocuk olmuşsun sen, git git aynaya bakta sende gör şu kirli yüzünü' der. Şimdi sahiden yüzümüzü mü boyayacaklar. Boyayla ya resim defteri boyanır eller kirletilmeden yada ev boyanır ama biz elimizi bile değmeyiz. Annem aklımda, ellerinde boyalarla abla karşımda. 'Hadi gel bakalım. Ne çizeyim yüzüne? Ne istersin?' diyo. 'Ben istemem, istemem' diyorum ama o ısrarla 'Ne istersen onu çizerim' diyor. Bütün arkadaşlarımın yüzü boyanıyor. Hemde öyle bi boyanıyor ki sanki maske takmışlar. Hepsi çok güzel olmuş. Acaba bende mi yaptırsam.

 Ama ya annem? süpürgesi? diye düşünürken abla 'Yıkayınca gider' diyor. Yıkayınca gider onu biliyorum da; popomda süpürge acısıyla yıkadığım anları unutmadım.. Aman bi kere daha acır, biraz bağırır annem ve sonra yine barışır konuşur zaten. Hem bunu yaptırmasam da yolda düşsem yine kızacak 'üstün kirlendi, önüne bakarak yürümüyomusun, işte pis çocuk oldun' diye.

Çok mu kötü bir şey pis çocuk olmak. Ellerim kirleniyor, bazende üstüm. Ama yıkanınca temizleniyor ve gidiyor hepsi. Hem 'kirlencek mi?' diye düşünmeden oynayınca inanılmaz zevkli oluyor oyunlarımız.

Ben bunları düşünürken ablayı çoktan başkalarının yüzünü boyamaya geçmiş görüyorum. Elinden tutuyorum biraz çekinerek. Gözlerinin içine bakıyorum; ki zaten anlıyor. 'Boyatmaya mı karar verdin canım? Hadi boyayalım beğenmezsen sileriz zaten ne yapıyım ne istersin?' diyor. Bana soruyor? Yaptıktan sonra beğenmezsem de silecekmiş? Allah'ım benim güzel Allah'ım lütfen bu bir rüyaysa hemen uyanmayayım ve uzun sürsün.. Ben bu düşüncelere dalmışken karşımda bi ayna görüyorum. Yüzümü boyamış ve bana gösteriyormuş. Benmişim bu aynadaki. Ben Fatmasu. Yüzü boyalı Fatmasu. Emin olmak için elliyorum. Gerçekten de benim. Bütün gün süpürgeyi düşünmeden özgürce oynuyorum. Özgürce, istediğim gibi, özgür olmak; kirli olmak; bu durumdan kimsenin rahatsız olmayışı... Çok mutluyum. Hemde tıpkı şeker yediğim zamanki kadar çok... Akşama süpürge yiyecek olsamda =)